Κρίση
δισύλλαβη
Στην πρώτη συλλαβή
την ισχυρή, του «κρι»
κίνδυνος μυρίζει
Στη δεύτερη
την ήσυχη, του «ση»
η ευκαιρία προσμένει
– Ευτυχία
Τι περίεργο πλάσμα αυτός o Homo Sapiens, o Σοφός Άνθρωπος -σοφός δεν είναι αν δεν κοιτάζει προοπτικά! Τι μας διαφοροποιεί αλήθεια, απ΄ το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο;
Η δυνατότητα του εγκεφάλου μας να κάνει σενάρια για το μέλλον.
Η προνόηση, που μας αναπτερώνει μα και μας αγχώνει, ανάλογα πώς βλέπουμε το νόμισμα της ζωής.
Η δύναμη αυτή μας κάνει σοφούς (η συνειδητή ή ασυνείδητη οπτική του μέλλοντος) και μας απελευθερώνει από τα δεσμά ενός τραυματικού παρελθόντος και ενός περιοριστικού παρόντος, δοσμένου από μια χειριστική εκπαίδευση. Όμως – και με επιστημονική τεκμηρίωση- φαίνεται ότι:
O ανθρώπινος νους στοχεύει κυρίως στο μέλλον και όχι στο παρελθόν του.
Στο καζάνι που μαγειρεύουμε τη γλυκιά ζωή μας, η συμπεριφορά, η μνήμη και η αντίληψη «δεν δένουν» το γλυκό, χωρίς το συστατικό της προοπτικής. Επεξεργαζόμαστε τις αναμνήσεις και φαντασιωνόμαστε το μέλλον και τις δυνατότητές του κι έτσι, τα συναισθήματά μας λειτουργούν ως όχημα μελλοντικής συμπεριφοράς (νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις της κατάθλιψης με διόρθωση των λανθασμένων μελλοντικών εικόνων).
Η προοπτική είναι η σοφία μας (ατομική και συλλογική προσέγγιση), η κατασκευή της ζωής μας με βάση το τώρα και με οικοδόμημα το μέλλον. Κι αν προσθέσουμε και την προσδοκία, το άθροισμα θα μας δώσει πιθανά την ευδοκίμηση.
Μικρά μου, απ’ ότι φαίνεται δεν είμαστε οι αιχμάλωτοι ενός παρελθόντος κι ενός παρόντος, μα οι ελεύθεροι ενός μέλλοντος, ενός απροσδόκητου μέλλοντος, που όμως προσδοκούμε.
Η επιστήμη αποφαίνεται, πως τα ζώα δεν σκέφτονται το μέλλον παρά μόνο λίγα μελλοντικά λεπτά. Οργανώνονται π.χ. για το χειμώνα, γιατί είναι προγραμματισμένα κι όχι γιατί το αποφάσισαν. Σε αντίθεση με τον προνοητικό άνθρωπο, που κλείνει δείπνο το βράδυ της Παρασκευής (ο μάγειρας προετοιμάζει και προσδοκά τον πελάτη και ο πελάτης φαντασιώνεται το υπέροχο δείπνο με την τρυφερή παρέα του).
Σε νέες μελέτες καταγραφής ημερήσιων σκέψεων και διαθέσεων, είδαν με έκπληξη πως οι «προς μελέτην» άνθρωποι σκέφτονταν 3 φορές πιο συχνά το μέλλον τους, απ΄ ότι μηρύκαζαν και ότι ο όποιος μηρυκασμός, συχνά γινόταν για να καταγραφούν οι επερχόμενες συνέπειες.
Και το εντυπωσιακό εδώ ήταν, πως με την προοπτική και το σχεδιασμό ανέβαζαν τα επίπεδα καλής διάθεσης γιατί μετέτρεπαν το χαοτικό άγνωστο μέλλον σε μια οργανωμένη μελλοντική αλληλουχία.
Βλέπετε μικρά μου, πως η τάση μας για μελλοντικό σχεδιασμό είναι υγεία, αισιοδοξία και εν τέλει ευτυχία, ενώ οι πάσχοντες από κατάθλιψη και άγχος έχουν μια τρομακτική εικόνα για το μέλλον, που είναι και η κύρια πηγή των προβλημάτων τους, περισσότερο από τα τραύματα του παρελθόντος και την εικόνα του παρόντος (αυτοαμφιβάλλουν και αυτοηττώνται).
Καθώς με σχεδιάζω
για το απροσδόκητο αυτό,
τη μνήμη μεταβάλλω
Κι αντί ν΄ αναμιμνήσκω
ενθυμούμαι!
Κι έτσι
με το συναίσθημα
στη θύμησή μου απάνω
με βελτιώνω
και μ΄ ετοιμάζω
για το διευρυμένο το παρόν
και για το μέλλον
Προοπτική το λέω!
– Ευτυχία
