Όλα είναι Επικοινωνία! Ισχύει;

Στο νοητό μου GPS, που φέρω στο πίσω μέρος του μυαλού μου (μη γελάτε: προσεχώς και υποδορίως!) εντοπίζω διασταύρωση των οδών Λόγου και Έκφρασης. Κοντοστέκομαι λίγο και τραβάω με κατεύθυνση ίσια πάνω, για τη Λεωφόρο Επικοινωνίας. Κι εύχομαι να είναι μακρύς ο δρόμος (της). Να είναι λαμπρά φωτισμένη. Διπλής κατεύθυνσης, οπωσδήποτε, όχι μονόδρομος. Αλλά με νησίδα, ικανή για αποφυγή μετωπικών. Ευθεία τέλεια, χωρίς επικίνδυνες στροφές, χωρίς φουρκέτες. Χωρίς αφύλακτες διαβάσεις. Με ΛΕΑ καλά σχεδιασμένη, με σωστή σήμανση, κατά τόπους: Επιχείρημα, Διπλωματία, Ενσυναίσθηση. Με χώρους προσωρινής στάθμευσης, για ανάπαυση – και ανάκτηση δυνάμεων. Η κατάληξη της Λεωφόρου Επικοινωνίας ποικίλει, ανάλογα με την οδική συμπεριφορά των εποχούμενων. Συχνά- πυκνά καταλήγει σε αδιέξοδο, οπότε πρέπει να κάνεις όπισθεν για να βρεις άλλη κατεύθυνση, προς ανοιχτό ορίζοντα. ΄Η, χειρότερα, καταλήγει σε τσιμεντένιο τοίχο. Ιδανικά, φτάνει κανείς σε κείνη τη φαρδιά πλατεία με το όνομα Συνεννόηση (μερικοί τη λένε και Συμφωνία, Σύμπλευση, ή άλλα ανάλογα).

Ξενίζει αυτό το φανταστικό οδοιπορικό; Ίσως όχι τόσο, εφόσον αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας που κινείται στον δρόμο της Επικοινωνίας, συνεχώς, κάθε μέρα, σε κάθε φάση της ζωής μας, από την πρώτη της στιγμή, μα και προ γέννησης ακόμα.
Με όχημα την επικοινωνία περνάμε και λαβαίνουμε τα μηνύματα, οδηγούμε τις πράξεις μας στον στόχο τους, αλληλεπιδρούμε ως ανθρώπινα όντα – μα και με λοιπά έμψυχα που επικοινωνούν μεταξύ τους και με εμάς με τον τρόπο τους, εσχάτως, επιστημονικά εικάζεται, και με τα φυτά.

Tα μέσα μας πολλά, τα Μέσα (μαζικής επικοινωνίας) πολυδιάστατα,κι ολοένα να αυξάνουν και να κυριαρχούν πάνω στο αφρίζον κύμα της νέας Τεχνολογίας (που το λες και τσουνάμι καμιά φορά). Και να που έφτασε η επικοινωνία να είναι «τα πάντα όλα!», και να που χωρίς τη «σωστή» χωρίς την «ικανή επικοινωνιακή διαχείριση» χωρίς το «οραματικό αφήγημα» χωρίς το «εμπνευσμένο στόρυ» να μην μπορείς να πορευτείς πουθενά, να ακολουθήσεις τίποτα πιστά, να συνδεθείς έστω, να εξελιχθείς τελικά μέσα στη ζωή σου, στο πεδίο σου, στην κοινωνία, στον κόσμο.
Είναι λοιπόν όλα επικοινωνία, άραγε. Να ζει κανείς ή να μη ζει -χωρίς επικοινωνία; Ιδού η απορία.

Τη γενιά μου των ανθρώπων της επικοινωνίας γαλβάνισε το τσιτάτο του θρυλικού επικοινωνιολόγου του 20ου αιώνα Μακ Λούαν (Marshall McLuhan) “Tο μέσο είναι το μήνυμα» (The medium is the message ). Που με απλή αποκρυπτογράφηση εννοεί ότι το μέσο που χρησιμοποιούμε για να επικοινωνήσουμε είναι πιο σημαντικό τελικά από το ίδιο το περιεχόμενο του μηνύματος. Παράδειγμα επίκαιρο, η επικοινωνία μέσω των κοινωνικών δικτύων που δεν είναι απλώς μια νέα πλατφόρμα για να μεταδώσουμε μηνύματα. Αντίθετα, επηρεάζει τη φύση των σχέσεων μας, τη δημόσια συζήτηση και την ατομική μας ταυτότητα.
Η ιδέα ότι «όλα είναι επικοινωνία» δεν είναι απλώς μια θεωρητική προσέγγιση, αλλά μια πραγματικότητα που επηρεάζει την καθημερινότητα μου άρα και «τη ζωή μου όλη». Ερωτηματικό – κατά βούληση και κατά την κρίση σας.

Προσωπικά, παραμερίζω μια στιγμή τη δεύτερη (;) φύση μου, του ανθρώπου της Επικοινωνίας, δέχομαι την πρόκληση της αμφισβήτησης κι ευθαρσώς τοποθετούμαι:

Ναι τα πάντα είναι επικοινωνία, όσο (θα) υπάρχει ο Άνθρωπος.
Όπου «υπάρχει», σημαίνει ότι δίνει και θα δίνει αξία -και προτεραιότητα- στην Ουσία και στην Αλήθεια του μηνύματος κι ύστερα στη φόρμα.

Τι λέτε, ισχύει;

Διαβάστε εδώ: