Έχετε παρουσιάσει έναν εντελώς διαφορετικό εαυτό σε ένα ραντεβού απλά για να αρέσετε πιο πολύ;
Έχετε προσποιηθεί ενδιαφέρον για την όπερα απλά και μόνο για να ταιριάξετε με τα ενδιαφέροντα του συνομιλητή σας; Ή επειδή πιστεύετε ότι είναι πιο κουλ να σου αρέσει η όπερα από το να μην;
Αποφεύγετε να εκφράσετε αυτό που σκέφτεστε σε μια συζήτηση, επειδή φοβάστε την αντίδραση των άλλων;
Έχετε πει ψέματα για την ηλικία σας; Τα λεφτά σας; Την προέλευση σας;
Selfie δημοσιεύετε; Με φίλτρα;
Περνάτε πραγματικά τόσο ωραία όσο δείχνετε στα post σας;
Έχετε τον τέλειο γάμο; Τα τέλεια παιδιά; Τους καταπληκτικότερους φίλους;
Η εικόνα που παρουσιάζουμε ειδικά στο internet έχει τελικά γίνει σημαντικό κομμάτι της ταυτότητάς μας. Είναι ένα είδος 24ωρης «μάσκας». Σαν σκηνοθετημένο θέατρο, σχεδιασμένο για να αρέσει στους άλλους.
Η σύγκρουση μεταξύ του να είμαστε πραγματικοί και του να δημιουργούμε μια ιδανική εικόνα είναι εμφανής.
Η αλληλεπίδραση με την πίεση του κοινωνικού περιβάλλοντος μας οδηγεί σε μια διαρκή μάχη με τον εαυτό μας για αυθεντικότητα έναντι της αποδοχής.
Αναρωτιέμαι αν μειώνεται αυτή η μάχη καθώς μεγαλώνουμε. Πιστεύω πως ναι.
Εκτιμάμε πιο πολύ τη γνησιότητα και την έλλειψη προσποίησης ή μπορεί και να βαρεθήκαμε…
Ακούω πιο συχνά τελευταία, «έφτασα 60 χρονών, έχω το δικαίωμα να πω ό,τι θέλω…»
Η πραγματική μας δύναμη έρχεται όταν τολμούμε να είμαστε αυτοί που πραγματικά είμαστε, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους.
Οι φίλοι που καθώς μεγαλώνουν, αποφασίζουν να γίνουν πιο αληθινοί με τον εαυτό στους και ως πιο αυθεντικοί, γίνονται πολύ πιο αγαπητοί από την παλιότερη έκδοση τους.
Και είναι έτοιμοι για τα πιο ωραία πάρτυ μασκέ.
Οι άλλοι σου λένε ωχ μωρέ τι να ντυθώ τώρα…
