Αν η κακή ψυχική υγεία ήταν σαν το συνάχι θα βλέπαμε όλοι τα συμπτώματα. Ο άνθρωπος είναι κρυωμένος, τρέχει η μύτη του δώστε και καμία βιταμίνη, ή κανένα spray.
Ακόμα καλύτερα να ήταν η κακή ψυχική υγεία σαν τον κορονοϊό. Ναι έχεις και λίγο πονοκέφαλο και λίγο πυρετό να κάνεις ένα τεστ να βγαίνει θετικό και να πρέπει να ζητήσεις γιατρό μήπως πρέπει να πάρεις αντιικά.
Η ψυχική υγεία κρύβεται όμως.
«Εγώ ήμουν πάντα έτσι… κυκλοθυμικός…»
«Δεν εμπιστεύομαι ψυχολόγους και σιγά μην ξέρουν εκείνοι καλύτερα…»
«Εγώ δεν έχω ανάγκη, ο καλός φίλος μου αρκεί. Σιγά μην μπορεί να με συμβουλέψει ένας άγνωστος που θα με δει μισή ώρα.»
Στα πιο πολλά θέματα επικοινωνίας/δράσεων δημιουργούμε κάποια υποθετικά clusters πελατών με «κοινά» σημεία όχι κατ’ ανάγκη οικονομικά ή δημογραφικά ώστε να γίνει ένα targeting.
Εδώ όμως δεν φαίνονται εύκολα τα κοινά σημεία.
Βλέπεις έναν άνθρωπο νέο, μορφωμένο χωρίς ιδιαίτερα οικονομικά προβλήματα με μια ωραία γυναίκα. Μόνο ένα θεματάκι. Δεν θέλει να βγαίνει, να ταξιδεύει, να οδηγεί…και δουλεύει από το σπίτι.
Πιστεύεις ότι αυτός ο άνθρωπος άνετα θα δεχόταν να μιλήσει με κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.
Ούτε κατά διάνοια.
Την ίδια στιγμή υδραυλικός που δεν έχει τελειώσει το δημοτικό, βλέπει το παιδί του φοβισμένο, «προβληματισμένο», πιο δειλό και σου λέει κάνω οικονομίες, θέλω να το δει ψυχολόγος, δεν είναι φυσιολογικό αυτό κυρία ’Eφη μου, τι λέτε κι εσείς;
Με μια εξαίρεση. Οι γυναίκες πιο εύκολα αναζητούν τον ειδικό από τους άντρες.
Και οι νεότεροι πιο πολύ από τους μεγαλύτερους.
Παραμένει ένα μεγάλο ταμπού.
Που όμως δείχνει κάποια σημάδια αλλαγής.
Συνάντησα στη θάλασσα ένα φίλο που αντιμετωπίζει μεγάλο θέμα κινητικότητας λόγω ενός επιθετικού καρκίνου. Ξέρεις, μου λέει τι με απασχόλησε πολύ. Τι θα λένε οι άλλοι όταν με βλέπουν . Δεν θέλω ματιές οίκτου, περιέργειας κλπ.
Και τι έκανες τον ρώτησα. Πήγα σε ψυχολόγο μου είπε… Και βοηθάει πολύ.
(Κι ας μη φαίνεται).
