Στο βάθος της ιστορίας, από τη μυθολογία, μέχρι το ψηφιακό σήμερα, η ανάγκη του ανθρώπου να αισθάνεται ασφαλής είναι ακλόνητη.
«Όλα θα πάνε καλά», «ηρέμησε, εγώ είμαι εδώ», φράσεις που πολλές φορές στα αυτιά μας ηχούν σαν την βεβαιότητα που καταρρίπτει όλους μας τους φόβους, κάνοντας μας να αισθανόμαστε ότι έχουμε βρει προστασία και καταφύγιο, ακόμα και αν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ιστορικά, οι άνθρωποι προσπαθούσαν να χτίσουν ασφαλείς πόλεις, με τείχη, με δυνατούς οικογενειακούς δεσμούς, ακόμα και με γάμους μεταξύ συγγενών, προκειμένου να διασφαλίσουν την ασφάλεια του ανήκειν.
Στο σήμερα, η έννοια της ασφάλειας έχει γίνει πολύ περίπλοκη και σε πολλούς – από συζητήσεις που κάνω- προκαλεί πολύ μεγαλύτερη ανασφάλεια.
Ο κόσμος των social media και του internet γενικότερα μας έχει «γεμίσει» άλλες έγνοιες όπως «Πρόσεχε τι email ανοίγεις», «μήπως είναι spam;», «μη δίνεις τα στοιχεία σου», «πρόσεχε τι ανεβάζεις, ο άλλος σχηματίζει γνώμη για εσένα από τα posts σου».
Οι συνεχείς κακές ειδήσεις για την αυξανόμενη βία, οι φωνές, η αβεβαιότητα, ο πόλεμος στο Ισραήλ, πόλεμος από το Ιράν, τι γίνεται στην Ουκρανία, «τελειώσαμε άραγε με τον covid;» μας δημιουργούν μία συνεχή αίσθηση αβεβαιότητας και αγωνίας για το τι θα γίνει αύριο.
Παρατηρώ έναν συνεχή θυμό, μία ανυπομονησία, νεύρα στην οδήγηση, σε κάποια αναμονή, στο σουπερμαρκετ, στα μαγαζιά, στο δρόμο, ακόμα και στις διακοπές.
Νομίζω ότι κάπως πρέπει να αποδεχτούμε την αβεβαιότητα σαν μια μόνιμη συνιστώσα στη ζωή μας. Νιώθω ότι έχει έρθει για να μείνει και πρέπει να βρούμε τρόπους να το διαχειριστούμε και να χτίσουμε εμείς τη δική μας αίσθηση ασφάλειας σε κοντινά αγαπημένα μας πρόσωπα.
Το να είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε τους φόβους μας και τους προβληματισμούς μας σε ανθρώπους που θεωρούμε ότι μπορούμε να ανοιχτούμε, δίνει μία αίσθηση ηρεμίας σε όλη αυτήν την τρέλα.
Η ανασφάλεια αντιμετωπίζεται εν μέρει με την ανθρώπινη επαφή. Η καθησυχαστική φωνή ενός αγαπημένου προσώπου είναι σε θέση να μας απομακρύνει από την αβεβαιότητα και να μας επαναφέρει στην ασφάλεια του «ανήκειν». Γιατί τελικά πολλές φορές αυτό που μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους κρύβεται σε κάτι πολύ απλό, όπως είναι ένα τηλέφωνο, μία βόλτα, ένα σινεμά, μία κουβέντα, έναν δικό μας άνθρωπο.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί και γράφονται για την ανάγκη του ανθρώπου για μία αγκαλιά, και ένα «όλα καλά»…
