-Πάμε για μπάλα;
Της φώναζε, κι εκείνη αν και κοριτσάκι, μα καθόλου τυπικό της δεκαετίας του ΄50 στην Αθήνα όπου μεγάλωνε, πέταγε ποδιά και παράταγε κούκλες – Λάθος! Φόραγε ελβιέλες και παράταγε μεκανό , είπαμε, ήταν αγοροκόριτσο – κι έτρεχε στο διπλανό από το σπίτι άχτιστο οικόπεδο κι έπαιζε μετά μανίας ποδόσφαιρο με αδελφό και όλους τους μαντράχαλους της γειτονιάς.
Πολλά χρόνια Προ-Πο και άπειρες Αθλητικές Κυριακές μετά, η αγάπη στη μπάλα ξεθώριασε προς όφελος άλλων ενασχολήσεων με προσφιλέστερες -προς μεγάλη χαρά της υπέρκομψης και πολύ θηλυκής μαμάς της – τη μόδα και όσα γενικώς οριζόταν ως ασχολίες των τηνέιτζερς τη δεκαετία του ’60.
Κι έπειτα το «Παίξε μπάλα» άρχισε να παίζει ως σύνθημα που μαρκάριζε κάθε φάση και ντέρμπυ της ζωής της, παίξε μπάλα στα πρώτα φλερτ που σε οδήγησαν με ρυθμό σέικ από έφηβη σε γυναίκα, παίξε μπάλα να πάρεις το πτυχίο -κλειδί για την πολυπόθητη πρόσληψη στην πρώτη σου δουλειά, παίξε μπάλα κατεβαίνοντας διπλή τα σκαλιά της εκκλησίας, παίξε μπάλα, δυο φορές, με νεογέννητο αγκαλιά. Παίξε μπάλα γερή στη λίγκα την ιερή της μητρότητας, και παράλληλα παίξε μπάλα με γερό κατενάτσιο στο πρωτάθλημα της μιας και δυο κι ακόμα μιας καριέρας, για να κρατηθείς στην Α΄ Εθνική και να μην σε πάρει η μπάλα της υποβάθμισης.
Με μικρούς ή μεγάλους αγώνες σε γήπεδα και στάδια, άλλοτε πάμφωτα γεμάτα ένθερμους κι αλαλάζοντες οπαδούς όταν υψώνονταν κύπελλα λαμπρά κι άλλοτε έρημα και σκοτεινά χύνοντας δάκρυα στα αποδυτήρια, γεμάτη η ζωή μας στον αγώνα εκείνο που δεν ξέρεις πότε θα σφυρίξει τη λήξη ο διαιτητής.
Στο γήπεδο, όπου η στρογγυλή θεά είναι η μπάλα Χριστουγέννων και η φανέλα λάμπει από χρυσό γκλίτερ, την έναρξη του μου σφυρίζει χαρμόσυνα το πνεύμα των Χριστουγέννων που με επισκέπτεται με συνέπεια αρχές Δεκέμβρη. Κι ενώ υπόσχομαι κάθε χρόνο τελευταία στον εαυτό μου ότι εφέτος θα κάνω πάσα ψηλοκρεμαστή σε άλλον/άλλη/άλλο να βάλει το γκολ το νικητήριο στον στόχο «Σούπερ επιτυχημένα οικογενειακά Χριστούγεννα», με βρίσκω να ράβω την περίπου 49η γαλοπούλα της ζωής μου, να απλώνω όλο το συσσωρευμένο στοκ χριστουγεννιάτικων της αποθήκης μας (μαγαζί θα μπορούσες να ανοίξεις, λέει ο άντρας μου) και γενικώς να υποκύπτω αμαχητί στο περιβόητο πνεύμα και να το αφήνω ευχαρίστως να με παρασύρει στο παλιρροϊκό κύμα του.
Σε αυτό μας το προτελευταίο του 2024 τεύχος, οι αρθρογράφοι μας δίνουν τη δική τους προσωπική και ξεχωριστή του αγώνα play-off των Δεκεμβριανών γιορτών, σαν πολύπειροι coach που προτείνουν σε σας, το φιλοθεάμον κοινό και θερμούς οπαδούς της ομάδας JAN να διαλέξετε το παιχνίδι που σας αρέσει και σας πάει το περισσότερο.
Κι όπως πάντα, η θέση σας σε σουίτα και το εισιτήριο δωρεάν 😃.
Καλά Χριστούγεννα!!
Διαβάστε:
–Η διαφορά είναι στο πώς παίζεις μπάλα! Αγνή Μαριακάκη
-‘Ενας Χριστουγεννιάτικος οδηγός αποσυμπίεσης, Αναστασία Σιδέρη
–Χριστούγεννα χωρίς ενοχές; Έφη Καρακίτσου
–Καλά Χριστούγεννα, αδέλφια! Εμμανουέλα Νικολαΐδου
-Συνέντευξη: O καθηγητής Ψυχιατρικής & Ψυχοθεραπείας, Δρ.Α.Ντακανάλης για τη μελαγχολία των Χριστουγέννων
–Μήπως κλαις για το κοριτσάκι με τα σπίρτα; Ξένια Κούρτογλου
–Χριστούγεννα στην Αθήνα, Έλενα Ντάκουλα
–Γυμναστική τα Χριστούγεννα με παρέα, Δρ. Κωνσταντίνος Ράπτης
–Τι να προσέξετε για τα δόντια σας τα Χριστούγεννα, Δρ. Γιώργος Μπουλντής
–Πρέπει πάντα τα Χριστούγεννα να περνάμε τέλεια; Χριστίνα Τσίγκρη
Διαβάστε (οπωσδήποτε) ακόμα:
–Το μέλλον της εργασίας: Μια ματιά στο αύριο Δημήτρης Δημητριάδης, TheFutureCats
–Συνέντευξη: Αγνή Αλίκη Μαριακάκη για το βιβλίο της «Μάθε, Αγάπησε, Ζήσε»
–Ο ένας και μοναδικός Γιάννης Μπουτάρης και η σχέση του με την Tέχνη, Κατερίνα Κοσκινά
–Τι πιστεύουν οι Έλληνες για το Μετρό της Θεσσαλονίκης , Χριστίνα Καράμπελα, qed
–Πάμε για λίγα ψώνια; Ή πάμε για περισσότερα; Με υποστήριξη της Εθνικής Τράπεζας
