Τα μοσχομπίζελα.
Αυτά και άλλα ζαρζαβατικά ήταν το αντικείμενο μελέτης ενός καλόγερου στο Μπρνο, στα μέσα του 19ου αιώνα. Στο κηπάκι του μοναστηριού ο καλόγερος Gregor Mendel έκανε τα πειράματά του με τα μοσχομπίζελα, μελετώντας πάνω στα άνθη τους την κληρονομικότητα και τους νόμους της.
Ήταν ένας πολύ σεμνός άνθρωπος, με ιδιοφυή, λαμπερή και πρωτότυπη σκέψη, με πάθος για τις ιδέες, για τη φύση και για τη μελέτη των φυσικών νόμων.
Μέχρι το 1863 είχε καλλιεργήσει και μελετήσει 28.000 μπιζελιές και δημοσίευσε τα συμπεράσματα του για την «αλληλόμορφη κληρονομικότητα» και τα «επικρατή και υπολειπόμενα χαρακτηριστικά» τo 1865. H επιστημονική κοινότητα τον αγνόησε. Το 1869 ξαναδημοσίευσε τα συμπεράσματά του, αλλά και πάλι με μηδέν αποτέλεσμα. Ε, αφοσιώθηκε κι αυτός στην καλογερική και έγινε ηγούμενος του μοναστηριού μέχρι τον θάνατό του. Το 1900 πλέον, 16 χρόνια μετά τον θάνατο του Mendel, τρεις επιστήμονες καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα, αλλά διαβάζοντας τη βιβλιογραφία διαπιστώνουν ότι τους έχει προλάβει ο Mendel.
Ο άγνωστος καλόγερος του Μπρνο, δεκαετίες μετά τον θάνατό του, έγινε εμβληματική επιστημονική φυσιογνωμία και σημείο αναφοράς για αυτό που αργότερα εξελίχτηκε στην επιστήμη της γενετικής.
Ήταν μπροστά από την εποχή του;
Δημοσίευσε σε λάθος χρόνο;
Έχει καμιά σημασία;
Όχι. Έχει σημασία μόνο αν κάποιος έχει ανάγκη την εξωτερική και εξωγενή επιβεβαίωση για όσα κατακτά. Κι αν η εξωτερική επιτυχία και αναγνώριση ήταν το μόνο κριτήριο, η ανθρωπότητα δεν θα είχε προχωρήσει. Γιατί μακράν οι περισσότερες καινοτόμες ιδέες αρχικά βρήκαν τοίχο κι έπεσαν κάτω άψυχες.
Nαι, αλλά αν δεν βρεις τον σωστό χρόνο για μια επιλογή σου, τότε δεν καρποφορεί ο στόχος σου. Κι αυτό λογαριάζεται σαν αποτυχία. Σωστά;
Διαφωνώ. Απόλυτα διαφωνώ.
Αν κάτι δεν καρποφορεί στη ζωή σου, δεν φταίνε οι άκαιρες συνθήκες. Δεν φταίει ο λάθος χρόνος. Δεν φταίει που δεν πέτυχες την κατάλληλη στιγμή. Φταίει το ότι ορίζεις ως επιτυχία, το να σου βγει κάτι όταν το θες εσύ, και όπως θέλεις και περιμένεις εσύ, και με την αναγνώριση των άλλων.
Και φταίει το ότι βάζεις στόχους που δεν συμφωνούν απαραίτητα με τις ασυνείδητες προτεραιότητες της ψυχής σου.
Κατά τη δική μου γνώμη, κάθε χαμένη ευκαιρία αντιστοιχεί σε κάτι άλλο, διαφορετικό που κερδίζεις σε άλλον τομέα, είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι. Κάθε «λάθος χρόνος» αντιστοιχεί στο ότι η ψυχή σου κρίνει ότι είναι η σωστή στιγμή για κάτι εντελώς διαφορετικό.
Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι είναι πάντα η σωστή στιγμή να ακολουθήσεις την εσωτερική σου ώθηση, να αξιολογήσεις τις επιλογές σου, να κάνεις τις διορθωτικές σου κινήσεις. Κάθε «λάθος στιγμή» είναι μια πύλη για να γνωρίσεις καλύτερα τον εσωτερικό, αόρατο εαυτό.
Εγώ γνώρισα τον Mendel στο Δημοτικό. Για μένα ήταν η τέλεια στιγμή να τον συναντήσω. Ήταν απελευθερωτικός. Γιατί οι νόμοι του ήταν τόσο, μα τόσο απλοί και ξεκάθαροι σε σχέση με τη μέθοδο των τριών, τα κλάσματα, τις εξισώσεις, που του χρωστώ το ότι εξαιτίας του τότε δεν ένιωθα εντελώς βλαξ.
O Mendel, ο οποίος μελέτησε τους νόμους της κληρονομικότητας, και βεβαίως σήμερα θεωρείται ο πατέρας της Γενετικής Επιστήμης. Ο Mendel, έκανε τα πειράματα του στο κηπάκι του μοναστηριού του Μπρνο, όπου ήταν καλόγερος. Ήταν ένας άνθρωπος με λαμπερή, πρωτότυπη σκέψη, ιδιοφυής, εργατικός και αφοσιωμένος.
