Τελευταία, στους γάμους παρατηρώ πως υιοθετείται και στην Ελλάδα η αμερικανική συνήθεια: να βγάζουμε λόγο.
Ο γαμπρός; Ο μπαμπάς; Η νύφη; Η κουμπάρα;
Κάποιος, τέλος πάντων, σηκώνεται να πει δυο λόγια.
Και βλέπεις την αγωνιώδη προσπάθεια – σε δυο-τρία λεπτά – να κάνει τον άλλον να γελάσει, να συγκινηθεί, ή και τα δύο.
Αυτό που οι Αμερικανοί καταφέρνουν σχεδόν αβίαστα. Το βλέπουμε στις ταινίες. Κρατάνε την προσοχή, έχουν ρυθμό, έχουν climax.
Δεν είναι θέμα πολιτισμού. Και δεν αφορά μόνο τους γάμους.
Είναι θέμα δεξιότητας.
Το να λες μια ιστορία με τρόπο που κρατάει τον άλλον – είναι skill.
Vision. Mission. Values.
Για χρόνια, αυτές ήταν οι έννοιες γύρω από τις οποίες χτίζονταν οι εταιρικές ταυτότητες.
Τα τελευταία χρόνια, μιλάμε και για purpose.
Και τώρα, όλο και πιο συχνά, ακούμε: Our story.
Γιατί τελικά, αυτό που κάνει κάποιον να σταθεί και να σε ακούσει – ή και να σε εμπιστευτεί – είναι η ιστορία που έχεις να πεις.
Έρευνες δείχνουν πως οι άνθρωποι θυμούνται έως και 22 φορές περισσότερο μια πληροφορία όταν τους δίνεται μέσα από ιστορία.
Στην επαγγελματική ζωή, αυτή η ικανότητα γίνεται όλο και πιο κρίσιμη.
Συνεντεύξεις, παρουσιάσεις, pitching, συνεργασίες – όλα απαιτούν να μπορείς να πεις κάτι με τρόπο που να σε ακούσουν. Να σε θυμούνται.
Το storytelling δεν είναι πολυτέλεια. Είναι εργαλείο. Και αξίζει να μάθεις να το χρησιμοποιείς σωστά.
Όχι για να εντυπωσιάσεις. Αλλά για να συνδεθείς. Να κερδίσεις προσοχή. Να μεταδώσεις ουσία.
