Η πρώτη μέρα του Οκτώβρη, έχει καθοριστεί από τον ΟΗΕ, ως Παγκόσμιος Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία(;) με στόχο να αναγνωριστεί η συμβολή των Ηλικιωμένων ατόμων(;) στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη των χωρών.
Από το 1990 ,που καθιερώθηκε η συγκεκριμένη επετειακή μέρα, ο δείκτης γήρανσης του παγκόσμιου πληθυσμού, καλπάζει προς τα πάνω και, σύμφωνα με αυτόν, το έτος 2050 ο αριθμός των ατόμων τρίτης ηλικίας θα ξεπεράσει το 1,5 δισεκατομμύριο.
Έτσι, καλούνται όλες οι κυβερνήσεις να συνεργαστούν για να μελετήσουν, από κοινού, τους στόχους μιας διεθνούς στρατηγικής για την γήρανση
Η «Τρίτη Ηλικία» δικαιούται μια Παγκόσμια Σύμβαση, αποκλειστικά, για τα δικαιώματά της όπως αντίστοιχα υπάρχει η «Σύμβαση για τα δικαιώματα του Παιδιού»!
Προσωπικά, αναρωτιέμαι αν οι όροι: «Τρίτη Ηλικία», «Γήρανση», «Ηλικιωμένος», «Older persons», «the third ageing», «personnes agées», «personas mayores», αποτελούν ασφαλή μέθοδο προσδιορισμού της μεγάλης αυτής ηλικιακής ομάδας των 60+.
Μήπως είναι αυθαίρετος ο ημερολογιακός προσδιορισμός και το κριτήριο της βιολογικής ηλικίας ώστε η καθιερωμένη ορολογία φορτίζει αρνητικά την ψυχολογία και μειώνει την αυτοπραγμάτωση των ατόμων που περιλαμβάνει;
Θεωρώ πολύ βαρύ, ένα άτομο 60 ή 65 ακόμη και 70 ετών να έχει το στίγμα του «συνταξιούχος λόγω γήρατος».
Μήπως, θα ήταν προτιμότερος ο όρος : «Χρυσή Ηλικία» (Golden Age);
Μήπως δεν είναι πλούτος η προσφορά των ατόμων της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας, στην κοινωνική και οικονομική ζωή των κρατών;
Μήπως, η πλούσια εμπειρία ζωής δεν είναι χρυσάφι σοφίας για τις νεότερες γενιές;
Γιατί λοιπόν την «σκουριάζουμε» θεωρώντας την ως περίοδο απομόνωσης και όχι σαν καμπή της ζωής μας, πλούσια και σημαντική;
Εξ άλλου κάθε άτομο εξελίσσεται μέσα σε συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια, τα οποία βοηθούν ή παρεμποδίζουν την επέκταση της προσδόκιμης διάρκειας ζωής και την ποιότητα της και επίσης κάθε άτομο έχει το δικό του βιολογικό πρόγραμμα.
Τα άτομα που ανήκουν στην ομάδα της «Χρυσής ηλικίας», γνωρίζουν καλά ότι η ζωή χρειάζεται κάτι περισσότερο από το κυνήγι των ανούσιων υποχρεώσεων, των ενοχών, των τοξικών σκέψεων και ατόμων που μας περιβάλουν.
Γνωρίζουν πολύ καλά το πώς να εφαρμόσουν και να διδάξουν πανανθρώπινες αξίες όπως η αγάπη, η αλήθεια, η συγχώρεση, η δοτικότητα, η ενσυναίσθηση.
Αυτό που ζητάνε τα μέλη της «Χρυσής Ηλικίας»είναι να αντιμετωπίζονται με αγάπη, με σεβασμό, και επί πλέον τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα, να προωθούν την πρόσβαση τους σε αξιοπρεπείς υπηρεσίες υγείας, ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και συνεχούς εκπαίδευσης.
Λόγω της ημέρας ας σταθούμε ,για λίγο, και σε ένα «κρυμμένο» πονεμένο θέμα, αυτό της κακοποίησης των ατόμων της ομάδας «Χρυσή Ηλικία».
Θέμα, που αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα κι όχι μόνο σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και στη χώρα μας.
Ως μέλος της μεγάλης ηλικιακής ομάδας, μοιράζομαι μαζί σας κείμενο που διάβασα τελευταία και το οποίο παραπέμπει στην φροντίδα των ατόμων «Χρυσής ηλικίας»:
Ο Μέγας Βασίλειος περιέγραψε την φροντίδα που δείχνουν οι νέοι πελαργοί προς τους ηλικιωμένους γονείς τους και την ονόμασε: «Αντιπελάργηση».
Σύμφωνα με αυτήν, όταν οι πελαργοί γυμνωθούνε από τα φτερά τους λόγω γήρατος, τα παιδιά τους τους βάζουν ανάμεσα τους και τους ζεσταίνουν με τα δικά τους φτερά. Τους ετοιμάζουν και τους δίνουν άφθονο φαγητό, κι όταν πρέπει να πετάξουν, τους βοηθούν σηκώνοντας τους απαλά με την φτερούγα τους πότε ο εκ δεξιών νέος και πότε ότι άλλος εξ αριστερών.
Χρόνια πολλά, και του χρόνου.
