«Θα χρειαστεί να τονώσουμε την ομάδα μας με «νέο αίμα», είπε ο Γεράσιμος στον Αντώνη, τελειώνοντας την καθιερωμένη από χρόνια «συνάντηση της Δευτέρας». Η εταιρία του Γεράσιμου, που είχε ιδρύσει πιτσιρικάς πριν από 36 χρόνια, ήταν από τις πιο πετυχημένες εμπορικές εταιρίες στον χώρο των φίλτρων νερού, με τεράστιο πελατολόγιο, επιχειρήσεις και ιδιώτες και συνεχώς αυξανόμενη δραστηριότητα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η εταιρία μεγάλωνε συνεχώς, παρ’ όλα αυτά, ο Γεράσιμος και το δεξί του χέρι, ο Αντώνης, πάντα έπιναν ένα καφέ μαζί κάθε Δευτέρα πρωί, έκαναν μια περίληψη του τι είχε συμβεί την προηγούμενη εβδομάδα, και έβαζαν τους στόχους για την καινούργια, ενώ παράλληλα συζητούσαν και όποια άλλα θέματα απασχολούσαν την επιχείρηση. Οι δυο τους ήταν ένα «αχτύπητο δίδυμο», συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον, δραστήριοι και δημιουργικοί, παρ’ ότι είχαν περάσει αρκετά τα δεύτερά τους «ήντα»!
Ο Αντώνης, ένα έμπειρο στέλεχος με πάνω από τριάντα χρόνια καριέρας, ήταν γνωστός για την προσήλωσή του στη δοκιμασμένη μεθοδολογία και την αυστηρή του πειθαρχία. Έτσι, όταν ο Γεράσιμος έδωσε «πράσινο φως» να ενταχθεί στην ομάδα του ο Άρης, ένας ενθουσιώδης νέος από τη Γενιά Ζ, ένιωσε έναν κόμπο στο στομάχι. «Άλλος ένας από την γενιά που νομίζει ότι ξέρει τα πάντα», σκέφτηκε. Βέβαια, και από την δική του μεριά, ο Άρης, γεμάτος αυτοπεποίθηση και ενέργεια, αλλά και κάποια προκατάληψη, θεώρησε ότι ο Αντώνης θα ήταν ένας ακόμη «παλαιών αρχών» μάνατζερ που δεν θα καταλάβαινε τη δική του οπτική.
Η πρώτη τους συνάντηση στο γραφείο ήταν ψυχρή. Ο Αντώνης μιλούσε με σύντομα, αυστηρά σχόλια, ενώ ο Άρης ανυπομονούσε να δείξει τις γνώσεις του στην τεχνολογία, πετώντας όρους και έννοιες που ο Αντώνης θεωρούσε υπερβολικές. Λίγες μέρες μετά, ένα πρωί, ο Άρης μπήκε σαν βολίδα στο γραφείο του Αντώνη και γεμάτος ενθουσιασμό του παρουσίασε μια ιδέα για αυτοματοποίηση διαδικασιών. Όμως ο Αντώνης τον «γείωσε» στην κυριολεξία, και χωρίς καλά-καλά να τον ακούσει, την απέρριψε με ένα ξερό «Αυτά δεν δουλεύουν εδώ». Ο Άρης ενοχλήθηκε, δεν κρατήθηκε και σχολίασε ειρωνικά: «Ίσως γιατί δεν έχετε δοκιμάσει κάτι καινούργιο τα τελευταία 20 χρόνια». Η ένταση μεταξύ τους ήταν εμφανής, «παλιός» και «νέος» δεν τα πήγαιναν καλά. Όχι ότι ο Άρης δεν αναγνώριζε το τεράστιο έργο του Αντώνη -και του Γεράσιμου βέβαια- απλά ήθελε τόσο πολύ να συμβάλλει στην περαιτέρω ανάπτυξη της εταιρίας, και ένιωθε ότι του κόβουν τα φτερά. Σκέφτηκε λοιπόν ότι πιθανά η καλύτερη λύση θα ήταν να παρακάμψει τον Αντώνη την επόμενη φορά. Και το έκανε!
Έτσι, όταν ο Άρης αποφάσισε να στείλει ένα ενημερωτικό email σε όλη την ομάδα, προτείνοντας μια νέα μέθοδο ανάλυσης δεδομένων για τις νέες μελέτες εγκαταστάσεων, χωρίς να κοινοποιεί τον Αντώνη, τα πράγματα κορυφώθηκαν. Ο Αντώνης, που δεν ήταν ενημερωμένος, το εξέλαβε ως προσπέραση της ιεραρχίας. Η αντίδρασή του ήταν άμεση: «Αυτά τα πράγματα χρειάζονται έγκριση!» του φώναξε έξαλλος, μπαίνοντας χωρίς καμία ειδοποίηση στο γραφείο του μικρού. Ο Άρης σοκαρίστηκε, ένιωσε πως όχι μόνο δεν τον εκτιμούσε, αλλά του έβαζε και τρικλοποδιές και σκέφτηκε ακόμα και να παραιτηθεί.
Όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Ένα σοβαρό πρόβλημα προέκυψε σε ένα έργο της εταιρείας, απειλώντας να τινάξει στον αέρα μήνες δουλειάς. Είχαν δρομολογήσει την εγκατάσταση επαγγελματικών φίλτρων σε μια τεράστια αλυσίδα ξενοδοχείων, και μια αναποδιά στον βασικό σχεδιασμό έφερε τεράστια καθυστέρηση, καθώς ένα μεγάλο μέρος της μελέτης έπρεπε να γίνει από την αρχή. Εκείνη την περίοδο ο Γεράσιμος περνούσε ένα κρίσιμο πρόβλημα υγείας, κι έτσι όλη η ευθύνη έπεσε στον Αντώνη να βρει λύση άμεσα. Εκείνος, συνειδητοποιώντας πως το πρόβλημα σχετιζόταν και με δεδομένα και ανάλυση, αποφάσισε, έστω και με δισταγμό, να ζητήσει την βοήθεια του νεαρού Άρη.
Ο Άρης ενθουσιάστηκε αλλά στην αρχή ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός. Πήρε όλα τα παλιότερα στοιχεία, τα έβαλε στο πρόγραμμα που πριν λίγο καιρό είχε απορρίψει ο Αντώνης, και του έδειξε υπομονετικά πώς λειτουργεί. Με μεγάλη έκπληξή του, ο «παλιός» άρχισε να του κάνει ερωτήσεις. Ερωτήσεις έξυπνες και κομβικές, που καθρέφτιζαν όλη την εμπειρία του Αντώνη και βοηθούσαν τον Άρη να αξιοποιήσει ακόμα περισσότερο το νέο του software. Για πρώτη φορά, οι δύο συνάδελφοι μπήκαν σε ένα γόνιμο διάλογο. Η λύση βρέθηκε, η μελέτη ολοκληρώθηκε, το έργο «σώθηκε»!
Από εκείνη τη στιγμή, η σχέση τους άλλαξε. Ο Αντώνης, αν και δεν εγκατέλειψε ποτέ τις δοκιμασμένες μεθόδους του, έγινε πιο δεκτικός σε νέες ιδέες. Ο Άρης, από την άλλη, έμαθε να σέβεται την εμπειρία και να επικοινωνεί με τρόπο που να κερδίζει την εμπιστοσύνη των πιο έμπειρων συναδέλφων του.
Η συνεργασία τους απέδειξε πως η ψυχική ανθεκτικότητα δεν είναι μόνο η ικανότητα να αντέχεις τις δυσκολίες, αλλά και η δύναμη να ξεπερνάς τις προκαταλήψεις. Δύο άνθρωποι, από διαφορετικές γενιές, έμαθαν να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και βγήκαν από αυτήν την εμπειρία πιο σοφοί και πιο δυνατοί. Και το πιο σημαντικό; Αναγνώρισαν πως η επιτυχία δεν ανήκει ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον – ανήκει στη συνεργασία.
