«Τα Χριστούγεννα τα λατρεύω, το Πάσχα είναι που δεν μου αρέσει καθόλου.»
«Γιατι δεν στολίσατε ακόμα;”
«Εγώ ξεστολίζω το Πάσχα…»
«Οι γιορτές με μελαγχολούν»
Η συζήτηση περί Χριστουγέννων ανάβει πάντα μια κάποια ένταση.
«Εμείς δεν φεύγουμε ποτέ.» «Εμείς φεύγουμε πάντα». «Κουράστηκα με τα οικογενειακά» «Εμείς παραδοσιακά θα είμαστε στον αδερφό μου…»
Σαν διαφημιστική εταιρεία με πελάτες και στο χώρο του retail ζούμε και δουλεύουμε σε ένα αυστηρό «χρονολόγιο».
Προσπαθούμε κάθε «στιγμή» μέσα στη χρονιά να έχει τη δική της αξία και ένταση.
Παρακολουθούμε ένα υποθετικό καταναλωτή που περνάει τη χρονιά του μεταξύ «back to school» αν είναι Σεπτέμβρης, εκπτώσεων αν είναι Αύγουστος ή Ιανουάριος και με σημαντικότερη απ΄όλες τις σημαντικές στιγμές τα Χριστούγεννα-δηλαδή την προ Χριστουγέννων περίοδο.
Εμείς το θέλουμε έτσι; Ή έτσι το περιμένει και ο κόσμος;
Ίσως όταν η ζωή έχει μια συνεχή ροή από γεγονότα, όλα μοιάζουν κανονικά και ίσως πιο ανέμελα.
Εφευρίσκουμε / προσαρμόζουμε νέα ήθη και έθιμα. Halloween με κολοκύθες παντού.
Black Friday που γίνεται Black month, πάει προς Black year. Να γίνει και Cyber Monday.
Άγιο Βαλεντίνο. Όχι μόνο με σοκολάτες. Εφ’ όλης της ύλης. Μέρα του Περιβάλλοντος, Μέρα των προώρων μωρών.
Mε την ανάγκη των καταστημάτων για περισσότερη διάρκεια αυτών των «στιγμών», με τη δικαιολογία «να το χαρούν περισσότερο τα μικρά παιδιά» την προ Χριστουγέννων περίοδο και με λίγη υπερβολή, γίνεται πανικός.
Και ξεκινάει νωρίτερα, γιατί κάπου αρέσει.. Οπότε δεν κοιτάμε θερμοκρασίες αλλά ημερομηνίες.
Σίγουρα πάντως, και να μην υπήρχαν, κάπως θα τα είχαμε εφεύρει…
