Καλοκαίρι!!! Μία λέξη με εννέα γράμματα που συνειρμικά συνδέεται με χιλιάδες όμορφες εικόνες και ευχάριστα συναισθήματα. Μία λέξη, άρρηκτα συνδεδεμένη με μία εποχή που όλον τον χρόνο περιμένουμε με ανυπομονησία αλλά και όλον τον χρόνο αναπολούμε με νοσταλγία. Μία εποχή που οι μυρωδιές έχουν την παιδική μας ηλικία [ ], όπως λέει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης.
Καλοκαίρι σημαίνει ήλιο, θάλασσα, παραλίες, νησιά, βουτιές, θερινά σινεμά, παρέες, πανηγύρια, τζιτζίκια που τραγουδούν στο διαπασών, σαγονιάρες αλλά και ξυπολισιά, διακοπές, ξεκούραση, χαλάρωση, ανεμελιά, ραστώνη, γλυκό ύπνο κάτω από τη σκιά ενός δένδρου ή μίας ομπρέλας, έρωτα!!!.
Μικροί, μεγάλοι ευχόμαστε να κρατούσε το καλοκαίρι για πάντα και να είμαστε συνέχεια σε φάση διακοπών!!! Κάτι τέτοιο δύσκολα είναι εφικτό, αλλά το ν’ ονειρεύεται κανείς δεν απαγορεύεται… Και με αυτό το σκεπτικό αφήνω το μυαλό μου ελεύθερο να ταξιδέψει, σε μερικά από τα μέρη που θα επιθυμούσα να πάω έτσι είχα άπλετο χρόνο & χρήμα στη διάθεσή μου.
Αγαπημένος μου προορισμός τα μοναδικά στον κόσμο νησιά του Αιγαίου. Θα ήθελα να κολυμπήσω στα Απέραντο Γαλάζιο της Αμοργού, στα υπέροχα καταγάλανα νερά της Πολυαίγου και να κάνω μία βουτιά από τα βράχια που σχηματίζουν μία μεγάλη φυσική πισίνα, στο Πάνω Κουφονήσι. Το μεγαλύτερο αξιοθέατο της Ηρακλειάς, ένα βυθισμένο πολεμικό υδροπλάνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που βρίσκεται σε βάθος 9-11 μέτρων, στην παραλία Αλιμιά, μού εξάπτει την περιέργεια και θα’ θελα να κάνω κατάδυση και να το φωτογραφίσω από κοντά. Οι δε διάφοροι μύθοι που συνοδεύουν την δημοφιλή παραλία της Ανδρου με το…. περίεργο όνομα, το Πήδημα της Γριάς, ή την Πέτρα της Καλλικατσού στην Πάτμο, με κάνουν να τα συμπεριλάβω στην λίστα μου.
Έτσι και βρισκόμουν στην Πάτμο, εκτός από επίσκεψη στο Μοναστήρι θα πήγαινα να δω τους τρεις μύλους που επαναλειτούργησαν, μετά από 50 χρόνια, χάρη στη πρωτοβουλία και χρηματοδότηση του Ελβετού τραπεζίτη και θαλασσοπόρου Σαρλ Πικτέ καθώς και των συνεισφορών ιδιωτών και του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου.
Άλλος ένας ξένος, ο Peter Haupt, καθηγητής αρχιτεκτονικής του Πανεπιστήμιου του Βερολίνου, έδειξε έμπρακτα την αγάπη του για την λατρεμένη του Ιο, σχεδιάζοντας ένα ανοικτό θέατρο αρχαιοελληνικού τύπου, το «Οδυσσέας Ελύτης», και οπωσδήποτε θα ήθελα να παρακολουθήσω μία από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που οργανώνονται εκεί.
Τα ηφαίστεια πάντα αποτελούν πόλο έλξης για τους τουρίστες. Ετσι λοιπόν θα πήγαινα στην Νίσυρο για να δω, εκτός από την άγρια ομορφιά της, τον εντυπωσιακό κρατήρα “Στέφανος”, διαμέτρου 300 μέτρων, ένας από τους μεγαλύτερους και καλύτερα διατηρημένους υδροθερμικούς κρατήρες στον κόσμο.
Και μια θα ήμουν στην … γειτονιά θα επισκεπτόμουν την γραφικότατη Σύμη και την περίφημη ιερά μονή ταξιάρχη Μιχαήλ του Πανορμίτη, με το ιδιαίτερο μπαρόκ καμπαναριό, το οποίο όπως λέγεται θυμίζει εκείνο της Λαύρας Ζαγκόρσκ, λίγο έξω από την Μόσχα.
Άλλο ένα νησί ηφαιστειογενές, η Μήλος, με τις πολυάριθμες παραλίες, τις υποθαλάσσιες σπηλιές, τα μοναδικά λευκά, κόκκινα, κίτρινα ή μαύρα βράχια που δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσε να λείψει από την περιπλάνησή μου στο Αιγαίο. Εκτός από τις βουτιές στο Σαρακήνικο ή κολύμπι στο μαγευτικό Κλέφτικο, γνωστό ως τα «Θαλάσσια Μετέωρα», θα αφιέρωνα μερικές ώρες για ν’ επισκεφθώ τις κατακόμβες της, που είναι μοναδικές σε μέγεθος στην Ελλάδα και από τα πιο αξιόλογα χριστιανικά μνημεία παγκοσμίως, μαζί με αυτές της Ρώμης και των Αγ. Τόπων.
Και μια και το νησί είναι ιδιαίτερα γνωστό για τον ορυκτό πλούτο του, αξίζει η επίσκεψη στο Μεταλλευτικό μουσείο που βρίσκεται στον Αδάμαντα και από το 1998 προβάλει την μεταλλευτική ιστορία του νησιού, από τα νεολιθικά χρόνια.
Η λίστα μου είναι ατελείωτη. Η Μυτιλήνη με το Απολιθωμένο δάσος (το δεύτερο μεγαλύτερο του κόσμου), αλλά και το γνωστό τσίπουρο, η Τήλος, το μοναδικό ενεργειακά αυτόνομο νησί της Μεσογείου, με το μουσείο των προϊστορικών νάνων ελεφάντων, η Αστυπάλαια, «η Πεταλούδα του Αιγαίου», η Ικαρία με τα πανηγύρια της αλλά και το μυστικό μακροζωϊας των κατοίκων που συγκαταλέγονται ανάμεσα στους μακροβιότερους ανθρώπους στον κόσμο, η Λέρος με το Porto Lago (σημερινό Λακκί), μία πόλη του ’30 κτισμένη σε ιταλικά πρότυπα, που χρησίμευσε για βάση του Ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού, η Νάξος με τις ωραίες παραλίες και την μαρμάρινη επιβλητική Πορτάρα που προσφέρεται για υπέροχες φωτογραφίες ειδικά την ώρα της δύσης, ανήκουν σε μερικά από τα νησιά που θα επισκεπτόμουν αν….
Αλλά, κάποια στιγμή μπαίνει ένα τέλος στο «αν…» και έρχεται ο συμβιβασμός με την πραγματικότητα, η οποία η οποία κάθε άλλο παρά σκληρή είναι μια και με μεταφέρει στην αγαπημένη Σίφνο, το πανέμορφο, καλαίσθητο νησί με την μοναδική αύρα, το νησί του μέτρου, της αρμονίας, που εδώ και πάρα πολλά χρόνια μού έχει κλέψει τη καρδιά…
