Το παιχνίδι είναι στην πιο καθηλωτική στιγμή του, η μπάλα μαγικά καταλήγει στα δίχτυα, υψώνεται μια βουή από το πλήθος στην οθόνη, οι πάντες παραληρούν, κι ο κολλητός δίπλα στον καναπέ χοροπηδά αλαλάζοντας «άπαιχτος ο παιχταράς, ναι, ναι, δεν υπάρχει ο τύπος…».
«Άπαιχτος ο παιχταράς, δεν υπάρχει ο τύπος…»
Η ελληνική μας γλώσσα περιγράφει την ευτυχία με εντελώς θανατερές και καταστροφικές λέξεις… π.χ. «άπαιχτος ο παιχταράς», «πέθανα στα γέλια», «τρελάθηκα από χαρά», «έλιωσα με τη φάση», «δεν υπάρχεις φίλε», μέχρι και στο παιχνίδι, το ιερότερο χαρούμενο πράγμα, βάλαμε στερητικό άλφα, για να εκφράσουμε κάτι όμορφο, και λέμε… «άπαιχτο, αδιανόητο, απίθανο, απίστευτο».
Τα δε επιφωνήματα της έξαρσης τα φτιάχνουμε από λέξεις τρόμου: «Τρομερό, φοβερό, κόλαση, …δεν υπάρχει!»
Επειδή η ευτυχία είναι ένα κοινωνικό μας ταμπού!
Τεράστιο ταμπού… γι’ αυτό τη φτύνουμε, φτου φτου, να τη θαμπώσουμε, μη γυαλίζει πολύ και μαζέψει το κακό μάτι, και βασκαθεί, έτσι όπως είναι φευγαλέα και ευάλωτη. Και πώς να μην είναι, αφού μάθαμε να είμαστε ευτυχείς μόνο μεγάλες φευγαλέες στιγμές σπουδαίων γεγονότων, που προκύπτουν ανά δεκαετία στη ζωή μας.
Και πόσο λυπάμαι να ακούω τη λέξη ευτυχία να θεωρείται φιλοσοφική έννοια και κατάσταση μόνο για αλαφροΐσκιωτους, κουζουλούς, άψαχτους κι επιπόλαιους ανθρώπους… μια που οι βαθυστόχαστοι άνθρωποι, δεν μπορεί μια καταθλιψάρα θα την έχουν!
Κι όμως η τέχνη του απλού, της επάρκειας, της σύνδεσης, είναι αυτά που αρκούν για να νιώθεις πλήρης και χαρούμενος, και η διαφορά είναι στο πώς παίζεις μπάλα.
Μη χάνεις τη μπάλα στα πολλά “πρέπει”.
Συχνά τρέχουμε στην καθημερινότητά μας σαν να παίζουμε σε τελικό Champions League: «Έχω πράγματα να αποδείξω, να πετύχω, να προκάμω…»
Το μεγαλύτερο «πρέπει» είναι ο σεβασμός στη ζωή και στη μέρα που μας χαρίζεται και σήμερα. Το καλύτερο παιχνίδι δεν είναι αυτό στο οποίο κερδίζεις, αλλά αυτό που απολαμβάνεις με ευγνωμοσύνη και συνειδητότητα. Αν τυχόν έχεις ενδώσει στον αόρατο και καταστροφικό εθισμό του, της πρωτιάς και των επιτυχιών, χαλάρωσε. Επιτυχία είναι κάθε στιγμή που ζεις απλά, με νόημα και με αποδοχή.
Μην περιμένεις την τέλεια πάσα
«Τα θέλω όλα στην εντέλεια». Ποια εντέλεια; Αυτή είναι η υπέρτατη συνταγή της δυστυχίας. Η ζωή είναι ταραγμένη υπόθεση από μόνη της. Θα είναι μονίμως άτσαλη, συγκολλημένη όπως – όπως με τσιρότα, γεμάτη γρατζουνιές. Να είσαι ευγνώμων που είσαι απλά στο παιχνίδι και συνεχίζεις.
Παίξε με τους δικούς σου κανόνες
Όλοι πια προσπαθούν να μας διδάξουν «πώς παίζεται το παιχνίδι». Τι θα γινόταν όμως αν άλλαζες το γήπεδο, κι έπαιζες το παιχνίδι με τους δικούς σου όρους; Αντί να κυνηγάς τις προσδοκίες των άλλων, να οδηγείσαι από τους δικούς σου εσωτερικούς στόχους. Στο τέλος της ημέρας, ο μόνος κανόνας που αξίζει, είναι αυτός που σου φέρνει χαρά, ελευθερία και την αίσθηση ότι εσύ είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Γίνε ο τερματοφύλακας των προσωπικών σου ορίων
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να «σκοράρει» στη ζωή σου χωρίς τη συγκατάθεσή σου. Σήκωσε τα χέρια σου, μπλόκαρε ό,τι δεν σε σέβεται, και μην φοβάσαι να πεις «όχι» όταν το χρειάζεσαι. Οι καλύτεροι τερματοφύλακες δεν απολογούνται για τις αποκρούσεις τους – και εσύ δεν χρειάζεται να απολογείσαι για το ότι υπερασπίζεσαι και φροντίζεις τον εαυτό σου.
Μην φοβάσαι τα «αουτσάιντερ»
Είτε πρόκειται για απρόβλεπτες καταστάσεις, είτε για ανθρώπους που δεν ταιριάζουν στα κλισέ, συχνά κρύβουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες. Μερικά πράγματα έρχονται από το πουθενά για να σου δείξουν νέους δρόμους, να σπάσουν τη ρουτίνα και να σε βοηθήσουν να ανακαλύψεις πτυχές του εαυτού σου που δεν ήξερες ότι έχεις. Αντί να τα αποφεύγεις, αγκάλιασέ τα. Ίσως τελικά το «αουτσάιντερ» να είναι αυτό που θα σε πάει μπροστά.
Μη σε πτοούν τα… αυτογκόλ
Τα αυτογκόλ είναι αξέχαστα. Σε σημαδεύουν. Τα θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή. Σε κυνηγάνε αλύπητα. Γι’ αυτό απογείωσέ τα. Κάνε τα πέρα ως πέρα αξιομνημόνευτα. Τα αυτογκόλ ας είναι οι στιγμές που μπορείς και γελάς με τον εαυτό σου, που θυμάσαι ότι τίποτα δεν μπορεί να σε καταστρέψει. Που συνειδητοποιείς ότι κανένα λάθος σου δεν είναι αμετάκλητο. Που βρίσκεις να υπάρχει πάντα μια επόμενη απρόσμενη λύση, μια διέξοδος, μια εξέλιξη που χτίζει μέσα σου το σθένος.
Ζήτω τα χαμένα «σουτ»
Ένα χαμένο σουτ δίνει νόημα στο παιχνίδι, ανεβάζει την ένταση και δίνει πάσα σε μια ωραία επόμενη φάση. Γι’ αυτό, κράτα τη μπάλα στα πόδια σου και προχώρα. Γιατί, στο τέλος, το μόνο που μετράει είναι ότι μπήκες στο γήπεδο και έπαιξες, χωρίς να εισαι μόνο παρατηρητης στη ζωή σου! ⚽✨
Και μην ξεχνάς τα offside αυτά τα Χριστούγεννα.
Δεν χάθηκε ο κόσμος αν αντί για γαλοπούλα, εσύ φτιάξεις καρμπονάρα…
Αν αντί για οικογενειακή μάζωξη, περάσεις ακούγοντας μουσική και διαβάζοντας…
Ή αν αντί για κάλαντα, τραγουδήσεις Αργυρό…
Δεν χάθηκε ο κόσμος αν τα Χριστούγεννα σου μοιάζουν λίγο διαφορετικά. Το πνεύμα κάθε γιορτής είναι να είσαι ο εαυτός σου, με χαρά και ελευθερία! ⚽✨
