Στο πρώτο μου interview για δουλειά στο marketing (για την ακρίβεια στο τρίτο με την ίδια εταιρεία) με ρώτησαν αν αγαπώ τα ζώα.
Φυσικά, απάντησα. (Πίστευα ότι ήταν ερώτηση χαρακτήρα).
Τέλεια, μου λένε, θα σας προσλάβουμε σαν brand manager στα Friskies.
Δεν είχα ποτέ καμία απολύτως σχέση με κατοικίδια, με τροφές, με φιλοζωικές, με ιδιοτροπίες ιδιοκτητών, με διαφορές και τεράστια πάθη ανάμεσα σε αυτούς που έχουν σκύλο και αυτούς που έχουν γάτα, με κτηνιάτρους κλπ.
Απέκτησα μια πολύ ολοκληρωμένη εικόνα σε μια εποχή που το κατοικίδιο ήταν είδος πολυτέλειας.
Σήμερα που είναι εντελώς politically correct ή και must το να έχεις ζωάκι, σήμερα που τιμωρείται αυστηρά η κακοποίηση ζώου, θα ήθελα να επισημάνω ότι αν κάποιοι δεν θέλουν να έχουν κατοικίδιο δεν πειράζει.
Να μην βάζουν όμως τους προσωπικούς φρουρούς της ασφάλειας τους να κάνουν βαριεστημένα βόλτα ένα υπέροχο αλλά τόσο λυπημένο σκύλο.
Ή τουλάχιστον ας αναλάβει τη βόλτα ένας από αυτούς που έχω δει ότι προσέχει και δείχνει να νοιάζεται για το σκύλο αυτό.Εμείς οι άλλοι, πάντως, φροντίζουμε να υπάρχει τροφή και νερό για τα γατάκια του δρόμου, και χαιρόμαστε με τους φίλους μας που αγαπούν, προσέχουν και φροντίζουν τα δικά τους κατοικίδια.
