Ήταν τόσο δύσκολη εκείνη η περίοδος για την Λίνα… ένιωθε από καιρό πως ο άντρας της είχε απομακρυνθεί, ήταν αυτό που λέμε «αλλού» και καταλάβαινε πως μέρα με
Δεν ξέρω, γιαγιά, αν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα (…γιαγιά κι εγώ τώρα) αν δεν είχα ζήσει τόσα παιδικά και εφηβικά καλοκαίρια, στο σπίτι σου στην επαρχία.
Μου λέει νοσταλγικά «Πού είναι εκείνα τα χρόνια που μαζεύαμε όλη την οικοσκευή, τη στοιβάζαμε σε ένα φορτηγάκι, και τέλος Ιουνίου οδεύαμε προς την Ερέτρια (σημ. όπου κι
Είπε και ελάλησε, όχι και πολύ δυνατά κι ευκρινώς βέβαια, γιατί δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια, ούτε πολυτέλεια να επιλέξουν βάσει του γούστου τους, μάλλον βάσει των διαφόρων
Ένα πράγμα που «τρέμουν» οι περισσότεροι ιδιοκτήτες εξοχικών, κυρίως, κατοικιών είναι να συμβεί μια αναπάντεχη, σοβαρή ζημιά στο σπίτι που, όχι μόνο θα τους βάλει σε επίσης αναπάντεχα
Αυτό το όμορφο μαλακό νησί, με το ηλιοψημένο μονοπάτι, τη θάλασσα και το ακρογιάλι, τα μικρά ροζ και κίτρινα σπίτια, το Θυμάρι, την απότομη λοφοπλαγιά, το Ναό σκελετώδη,
Στο Σούνιο ήταν το σπίτι της αδελφής της γιαγιάς μου, σύζυγο στρατηγού. Αυτή ήταν η επιλεγμένη από την ίδια, μοναδική ταυτότητά της και δεν την αποχωριζόταν: σύζυγος στρατηγού.
Απόγευμα Τετάρτης. Το φθινόπωρο έκανε ήδη ισχυρή την παρουσία του. Το αεράκι υγρό και η μυρωδιά της νοτισμένης γης έφερνε στα ρουθούνια την είδηση της άλλης εποχής. Ο