Το θρυλικό διαμέρισμα, γνωστό ως φιλολογικό σαλόνι (salon littéraire) της περίφημης γενιάς του ‘30, αποτελεί μοναδικό δείγμα «μνημονικής τέχνης» διότι έχει διατηρήσει ατόφια την μνήμη μιας ανεπανάληπτης δημιουργικής εποχής στην μεταπολεμική Αθήνα.
Ο Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989) ζωγράφισε τους 12 μήνες αλληγορικά σαν γυμνούς αγγέλους με φτερά: Γενάρης, Φλεβάρης, Μάρτης, Απρίλης, Μάης ,Γιουνης, Γιούλης, Αύγουστος, Σεπτέμβρης, Οκτώμβρης, Νοέμβρης και ο Δεκέμβρης με την δίκη του μορφή να συμβολίζει την φθορά και το γήρας του χειμώνα της ζωής.
Ποιο είναι το τραγούδι του καλοκαιριού, επίμονο σαν κάλεσμα ερωτικό που συνοδεύει εκκωφαντικά τις ανέμελες νύχτες μας, σαν μουσική υπόκρουση μιας μυστηριακής τελετής;
Τα συναρπαστικά snapshots συμμετρικά τοποθετημένα μπροστά στο χρυσό φόντο της συλλογικής μνήμης αφηγούνται τις στιγμές της ζωής που επιστρέφει σε μια νέα πραγματικότητα, αναδεικνύοντας μοναδικά την δύναμη του ανθρώπου να επιβιώνει και να ξαναγεννιέται.
«Είχα αγοράσει ένα αντρικό σκούρο κοστούμι ακριβώς σαν εκείνα που φορούσαν οι κομψοί νέοι της πόλης, αποφασίζοντας εκείνο το πρωί σε μιαν ξένη πολιτεία να δώσω ως άντρας εξετάσεις…γέννησα τον εαυτό μου ως Κανένα».
Στην αρχαιότητα, τα περίφημα ιερατικά Ασκληπιεία ήταν ‘ιατρεία ψυχής’ και θεράπευαν τους ασθενείς με την ερμηνεία των ονείρων και την Αριστοτελική ‘μέθεξη’ η οποία συντελείται μέχρι σήμερα στις παραστάσεις της αρχαίας τραγωδίας, μέσα στο θέατρο της Επίδαυρου και σε κάθε θέατρο που συνόδευε τα θεραπευτικά, λατρευτικά κέντρα των Ασκληπιειων .