Πώς θα ζούσαμε μια σκληρή, στεγνή πραγματικότητα χωρίς τη λάμψη του αστεριού μέσα μας; Χωρίς τη μελωδία από τα παιδικά κάλαντα να ηχεί στην ενήλικη σιωπή μας;
Όταν είμασταν παιδιά, οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, στα αθώα παιδικά μας μάτια, ασκούσαν μία πρωτόγνωρη γοητεία, φάνταζαν μαγικές.
Τι περίεργο πλάσμα αυτός ο «Σοφός Άνθρωπος» με τον τίτλο να φαντάζει περισσότερο φιλοφρόνηση στο είδος μας, παρά περιγραφή! Τι μας διαφοροποιεί αλήθεια, απ΄ το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο;
Το 1986, μετά από αρκετά χρόνια αναζητήσεων στο Πανεπιστήμιο, ξεκίνησα να δουλεύω ως δικηγόρος, στη Νέα Υόρκη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συμμετείχα στην ίδρυση ενός δικηγορικού γραφείου που εξελίχθηκε
Ποιος και ποια από μας δεν θυμάται το Ευαγγέλιο της κουζίνας των πατρικών μας σπιτιών, που ήταν το διάσημο βιβλίο «Οδηγός Μαγειρικής του Νίκου Τσελεμεντέ»;
Σκηνογραφικό μεγαλείο, ανομολόγητα συναισθήματα, αχόρταγες εικόνες με λαιμαργία στην πρωτεύουσα απόλαυση. Εκείνη, είχε την ικανότητα να μετατρέπει ένα δείπνο σε ερωτική πράξη.
Με κυρίαρχα υλικά το ύφασμα, το πηλό και τις βιντεοπροβολές δημιουργεί εγκαταστάσεις- αφηγηματικούς χώρους όπου πραγματεύεται έννοιες όπως η μνήμη και οι μεταβολές της, η σεξουαλικότητα και το