Την παραμονή της επιστροφής μου από το νησί, βγαίνοντας για να αφήσω κάποια πράγματα στο αυτοκίνητο και παρατηρώντας ότι έγερνε αφύσικα, βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα (ξε)σκισμένο λάστιχο. Κομμάτια.
Για κάποιο λόγο, ο τίτλος «αποδημητικά παιδιά» της Νίκης (τι υπέροχος τίτλος, αλήθεια…) ανέβασε το μυαλό μου στην ταράτσα του «γκουντμπάι», στο Ελληνικό.
Με μια ακόμη μεγαλειώδη χειρονομία και με το γνωστό σερί ατομικών ρεκόρ στη σεμνότητα, ο υπεραθλητής μας Μίλτος Τεντόγλου δίνει τη θέση του, ως σημαιοφόρου της ελληνικής αποστολής
Ας με συγχωρήσουν οι σκυλόφιλοι φίλοι μου, αλλά, όπως γλυκό χωρίς σοκολάτα δεν είναι γλυκό, έτσι και pet χωρίς ψυχή αιλουροειδούς δεν είναι pet. Αφήστε που και η
Στο Σούνιο ήταν το σπίτι της αδελφής της γιαγιάς μου, σύζυγο στρατηγού. Αυτή ήταν η επιλεγμένη από την ίδια, μοναδική ταυτότητά της και δεν την αποχωριζόταν: σύζυγος στρατηγού.
Άλλοι έχουν το πρώτο παγωτό, άλλοι την πρώτη βουτιά κι άλλοι το τριζόνι. Αυτό το μοναχικό κάλεσμα που απευθύνει το αρσενικό προς το θηλυκό μέσα στη νύχτα, ζητώντας
Κανονικά, οι δεύτερες, τρίτες και περισσότερες ζωές είναι, καθαρά, αρμοδιότητα της μεταφυσικής. Αμέσως-αμέσως, γιορτάζοντας αυτή τη βδομάδα το Πάσχα, αποδεχόμαστε την ισχυρή πιθανότητα μιας δεύτερης ζωής που θα